این اصل از معماری پایدار به بهره برداری صحیح از انرژی‌ها و منابع تجدیدناپذیر از قبیل سوخت‌های فسیلی، در راستای کاهش مصرف از این منابع و استفاده هرچه بهتر از انرژی‌ها و منابع تجدید پذیر یا همان منابع طبیعی از قبیل انرژی خورشیدی اشاره دارد. صرفه جویی در منابع محور اصلی این اصل را در بر می گیرد.

زیربنای اصلی دومین اصل از معماری پایدار به جلوگیری از آلودگی محیط زیست تاکید دارد. بر اساس این اصل مواد بدون آنکه به مفید بودن آن‌ها آسیبی برسد قابل تغییر از شکلی به شکل دیگر هستند.برای مثال مصالح و مواد بازیافتی ار باقی مانده ساخت یک ساختمان، می تواند مصالح اولیه ساخت سازه دیگری شود.

بقای انسان توسط حفظ و نگهداری از زنجیره‌های اکو سیستمی که در آن زندگی می کند تضمین می‌ شود.به همین دلیل مهم ترین اصل از اصول معماری پایدار به طراحی ساختمان برای همزیست شدن با انسان اشاره دارد.مبنای راهبردی این اصل نگهداری از منابع طبیعی و تجدیدپذیر، طراحی شهری و رفاه انسان است.